Cultuur- en evenementensector doorbreekt de stilte.
And in the naked light I saw
Ten thousand people, maybe more
People talking without speaking
People hearing without listening
People writing songs that voices never share
And no one dared
Disturb the sound of silence(The Sound Of Silence, Simon & Garfunkel)
BE-LEE-VEN ondanks corona!
De komst van corona heeft een en ander teweeg gebracht. Ons hele leven is min of meer op zijn kop gezet. Of je nu kijkt naar je leven thuis, je sociale leven, ja zelfs je werk, overal is heel wat veranderd in de voorbije maanden.
En toch… Hoe moeilijk het soms ook is geweest en nog steeds is, we hebben ons aangepast. We hebben leren leven met de vele ingrepen op ons leven. Iedereen is meer thuis gaan werken. We hebben onze sociale contacten beperkt (telkens opnieuw zelfs). Iemand een hand geven is alleen nog een vage herinnering. Je zou het niet verwachten maar sommigen van ons zijn er net socialer van geworden.
We vinden het nog steeds niet leuk. We kijken hoe langer hoe meer uit naar een toekomst zonder corona en al de bijhorende maatregelen. De goeie oude tijd … van amper zes maand geleden. Ook ik kijk er naar uit.
Maar we doen het wel. Allemaal samen. Op een paar uitzonderingen na.
#SoundofSilence
Ook de cultuur- en evenementensector heeft zich aangepast. Ook zij zijn creatief aan de slag gegaan om de maatregelen in te passen. Een heleboel mensen uit de sector staan te popelen om nu eindelijk eens de resultaten te kunnen tonen van al hun harde werk van de laatste maanden.
Opnieuw evenementen? Nee, dat ligt niet voor de hand. Hoe je het ook bekijkt, evenementen van gelijk welke aard zijn en blijven een risico. Het gaat immers niet alleen over de maatregelen die in de zaal of op het terrein gehanteerd worden. Het gaat ook over wat zich daarbuiten afspeelt. Ook wanneer mensen aankomen of vertrekken moet alles in goede banen geleid worden. Met strikt respect voor de regels.
Gemakkelijk is het niet. Maar het moet wel kunnen. Ook binnen het kader van de huidige coronamaatregelen. Er komt wat creativiteit bij kijken, meer organisatie… Misschien moesten er ook nieuwe concepten bedacht worden.
Ik twijfel er niet aan: een heleboel nieuwe muziek, theatervoorstellingen, kunst … liggen ergens stof te vergaren. Nieuw bedachte ideeën en concepten zijn er ongetwijfeld ook.
Cultuur met een grote C die (voor een deel?) ligt te vergaan.
Geen evenementen. Begrijpelijk?
Niet helemaal. Uiteraard zijn coronamaatregelen federaal, regionaal en lokaal op hun plaats. Natuurlijk moeten er beperkingen en regels zijn. Alleen, waarom gaan we er zo dikwijls van uit dat de cultuur- en evenementensector deze niet kan (laten) respecteren? Waarom wordt er zo vaak gekozen om alle evenementen gemakkelijkheidshalve te schrappen? Kunnen we geen kader scheppen waarbinnen (kleinschalige) evenementen onder bepaalde voorwaarden wel degelijk kunnen doorgaan?
Wat te doen in Lede
Wat te doen in Lede verspreidt evenementen maar organiseert er geen. We maken daarom geen deel uit van de cultuur- of evenementensector. De impact van corona op ons verhaal is echter duidelijk voor iedereen. Het meest opvallend is misschien nog het ontbreken van een wekelijks weekendoverzicht met evenementen.
Corona had zomaar het einde van ons verhaal kunnen betekenen. Dat was het niet. We hebben ons aangepast. Net als alle mensen en bedrijven die wel actief zijn in de cultuur- en evenementsector. Het verschil? Net omdat we zelf geen evenementen organiseren, kunnen we de wereld onmiddellijk tonen wat corona voor Wat te doen in Lede betekende.
Verenigingen, horecazaken, cultuurbeoefenaars, organisatoren van evenementen kunnen dat niet. Ook niet na bijna zes maanden onafgebroken werken aan aanpassingen.
Tijd om daar verandering in te brengen. Tijd om de stilte te doorbreken.
Wat te doen in Lede steunt #SoundOfSilence.
Koen De Smet @ Wat te doen in Lede